- denoto
- dē-nŏto, āvi, ātum, 1, v. a.I.Lit., to mark, set a mark on, with chalk, color, etc.:II.
pedes venalium creta,
Plin. 35, 17, 58, § 199:lineam conspicuo colore,
Col. 3, 15.—Transf.A.To mark out, point out, specify, indicate, denote, designate (rare but class.—cf. demonstro):B.qui uno nuntio atque una significatione litterarum civis Romanos necandos trucidandosque denotavit,
Cic. de Imp. Pomp. 3, 7:haud dubie Icilios denotante senatu,
Liv. 4, 55.—To take note of, mark with the mind, observe accurately, denotantibus vobis ora ac metum singulorum, Tac. A. 3, 53:III.cum denotandis hominum palloribus sufficeret vultus,
id. Agr. 45:quot et quales sint nati,
id. 7, 9, 11:cum ei res similes occurrant, quas non habeat denotatas,
Cic. Ac. 2, 18, 57; cf. Vell. 2, 70, 2.—Trop., to stigmatize, scandalize, brand with reproach or infamy:mollem et effeminatum omni probro,
Suet. Cal. 56 fin.:turpia legata, quae denotandi legatarii gratia scribuntur,
Dig. 30, 54 init.:qui gaudet iniquitate denotabitur,
Vulg. Sir. 19, 5 sq. —Hence, P. a., dēnŏtātus, marked out, conspicuous.—Comp.:denotatior ad contumeliae morsum,
Tert. adv. Marc. 1, 19.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.